Gisteren was het laatste Nieuwscafé van de Gelderlander van 2015. Er zijn het afgelopen jaar veel mooie onderwerpen besproken. Ik heb daar driftig aan mee gedaan. Maar zet dat nu allemaal zoden aan de dijk? Ik heb eens nagelezen waarover ik het afgelopen jaar heb geschreven. Zo’n beetje mijn kijk op Nijmegen retrospectief tegen het licht gehouden. Eerlijk gezegd schieten sommige zaken niet hard op. Neem de Skaeve Huuse in de Weezenhof. Op 8 februari 2013 schreef ik er voor de eerste keer over. We zijn nu bijna 3 jaar verder. Niks te zien. Het gaat zegge en schrijve om 8 stuks, dus zo’n ingewikkelde stedenbouwkundige klus is dat niet. Navraag op het Stadhuis leerde me, dat er nog steeds procedures afgehandeld worden. Dat kan nog wel even duren, maar het gaat goed komen zo werd me verzekerd. Dit is dus voor een stel ambtenaren Bezigheidstherapie met een hoofdletter B.
Dit is het archief van de categorie ‘Evenementen’
Bezigheidstherapie
Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 12 december 2015Minidorp
Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 26 juli 2015De rust is weergekeerd in Nijmegen. Zo zeg; wat een drukte de afgelopen week. Bijna 1.500.000 bezoekers. Het centrum barstte uit zijn voegen. Wie er geweest is of de foto’s in de krant bekeek moet tot de conclusie komen, dat de grens in de groei van bezoekersaantallen langzaam maar zeker bereikt is. Veel voller kan het toch niet meer worden? Ondanks dit gigantische bezoekersaantal werd er door verschillende horecaondernemers in de binnenstad ouderwets genuild. Wat nu weer? Ze liepen volgens eigen zeggen omzet mis, doordat wandelaars na afloop van iedere etappe op de Wedren aan het bier gingen en niet bij de vermaakcentra in het centrum. Dus klagen bij de organisatie, dat er te veel biertaps staan op de Wedren en het dringende verzoek om dat volgend jaar anders te regelen. Je moet het lef maar hebben.
Stauferstele
Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 13 februari 2015Er kwam afgelopen week verheugend nieuws uit het Stadhuis voor de fameuze zanggroep Anita & de Jarretels. Bert Velthuis heeft er persoonlijk voor gezorgd, dat ze hun tranentrekkende smartlappen tijdens de Dag van het Levenslied kunnen blijven zingen op het Valkhof ondanks de bouw van de Donjon. Een tijd geleden maakte ik me kwaad, omdat de bouw van de Donjon gedwarsboomd werd door Anita & de Jarretels en hun collega’s. Eén dag per jaar tranen met tuiten kwelen op het Valkhof zou voorrang moeten krijgen op 365 dagen per jaar de Donjon. Samen zou volgens deskundigen niet kunnen. Om tranen van in de ogen te krijgen. Bert Velthuis heeft alle tranen gedroogd. Het kan allemaal wel samen. Goei jong, die Bert.
STEDELIJK KLUITJE
Een bijdrage van Mark Enneken, gepubliceerd op 30 oktober 2014De neiging om knus op een kluitje te kruipen is van alle tijden en Nijmegen dankt er haar ontstaan aan.
Toen enige Duitsers, vermomd als Batavieren, hier in biervaten aanspoelden sloegen ze op het hoog en droog gelegen Valkhof onmiddellijk hun tenten op om er te dobbelen en gerstenat te brouwen.
Oppidum Batavorum.
Die nederzetting maakte de weg vrij voor regelaars als Trajanus, Karel de Grote, Barbarossa en Teddy Vrijmoet. Lieden die de kunst verstaan het kluitje bij elkaar te houden, al is die Keizer Karel er onlangs schielijk tussenuit gepiept omdat zijn missie in een verkleedpartij bleef steken.
Bij de feestwinkel weten ze er na de roof van enige feestpakjes ongetwijfeld meer van, maar op de sociale media heb ik geen Karel kunnen betrappen.
Wel de halve Nijmeegse Ondernemers Sociëteit, gehuld in Lederhose en Dirndl, want het grote bierfestijn kan beginnen nu op de Grote Markt vermomde “Hübschen Buben” zijn aangespoeld om er in een groteske tent te komen brassen en te schransen.
Massief op een kluitje.
Je zou toch denken dat er via die ondernemers vanuit de skybox wel iets op de Goffert te regelen was, maar nee, ze willen dat gans het stadshart hoort en ziet dat het oktober is.
En ?
Als NEC nou kon tippen aan München zou de buitenstaander nog iets kunnen bevroeden, maar zelfs voor Robben is het Oktoberfest intussen allang voorbij dus rijst de vraag wat we hier moeten met die jolijt van Käfer’s Schänke, Armbrustschützen oder Hofbräuhäuser ?
Feestwethouder Van Hees mag het weten.
Het zal ongetwijfeld met het dna van die aangespoelde Batavieren te maken hebben, maar tijdens de voorbije Dagen van de Nijmeegse Historie is er met geen woord over gerept.
Intussen wordt het historisch hart van de stad wel een week lang ontsierd door een tentenkamp dat met pijn en moeite tussen alle terrassen, kramen, karren en monumenten gewurmd is en dat terwijl de Waalkade om vertier schreeuwt om te overleven.
Zelfs het beeld van Mariken is zonder pardon geconfisqueerd door de ondernemende Bratwurst-connectie.
Die tent past hier niet, maar wringt.
Het is alsof de pannekoekenboot rondjes moet varen in de bevroren vijver van het Kronenburgerpark.
Of voorbeelden van gelijke strekking.
Waarschijnlijk heeft de gemeente zich gewoon met een kluitje in het riet laten sturen.
En ?
Mark Enneken
Smartlap
Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 13 september 2014Eén dag per jaar Anita & de Jarretels c.s. of 365 dagen de Donjon. Ben van Hees en Bert Velthuis hadden bij hun benoeming tot wethouder niet kunnen bevroeden, dat ze binnen een half jaar voor dit dilemma zouden staan. Toch is dat zo. Anita & de Jarretels en andere tranentrekkende acts komen volgens de organisatie van de Dag van het Levenslied niet tot hun recht als de Donjon er staat. En dat is niet de bedoeling. Want heeft de Raad niet ooit gezegd, dat de Dag van het Levenslied niet te lijden mag hebben van de Donjon? Nou dan. Nou; niks te nou dan. Ik heb altijd gedacht dat de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed de herbouw zou tegenhouden. Mis gedacht. Het zijn jarretels.
Het grote tekenen
Een bijdrage van Jac. Splinter, gepubliceerd op 9 september 2014klik hier 
voor het filmpje: (om de een of andere reden weigert wordpress tegenwoordig weer de directe youtube link…excuses voor het ongemak)
Van woensdag 10 tm zondag 14 september kan, mag, gaat iedereen in deze stad op de een of andere manier wel merken dat er meer getekend kan, mag, gaat worden. Kwestie van gewoon doen!
www.thebigdrawnijmegen.nl ter inspiratie ook!
Wie de schoen past…
Een bijdrage van Jac. Splinter, gepubliceerd op 22 juli 2014Een andere kijk op de lopers van de vierdaagse en de zomerfeesten
STAD GEEN ELASTIEKJE
Een bijdrage van Mark Enneken, gepubliceerd op 17 juli 2014Eigenlijk had ik weg willen gaan, maar het kwam er opnieuw niet van. Dit Vierdaagsegedoe is uiterst verslavend.
Misschien heeft de paplepel ermee te maken, dus was ik verheugd toen een raadslid onlangs een pleidooi hield om drugscontroles in te voeren, maar de burgemeester vond zoiets stigmatiserend en dan gebeurt het niet.
Jammer.
Ik ben nog van de levertraan-generatie die pas achteraf te horen kreeg welke rommel we met die paplepel allemaal te slikken kregen. Een van de symptomen is in ieder geval dat ik telkenjare bij de Vierdaagse van de partij ben hoewel het me soms wat al te massief samendromt rond het vermaak van teveel decibellen.
Toch geniet ik met volle teugen te duur geplastificeerd bier van die eindeloos golvende meute, maar dan wel vanuit een terrasstoel pal aan straat omdat je vanuit een pretheli toch teveel menselijke details ontgaan.
Weinig aardse plekken bieden zoveel uitbundige verscheidenheid als Nijmegen tijdens de Vierdaagse, terwijl er toch echt niet meer aan de hand is dan een wandelmars van Nijmegen naar Nijmegen. Reden waarom het me moeite kost de pret van die Vierdaagse aan buitenstaanders te verklaren, maar dat heb ik met carnaval ook.
Je moet het meemaken en tienduizenden doen dat, waarbij de ene helft voor dag en dauw marcheert en de andere helft deswegen tot diep in de nacht feest viert.
Met z’n hoevelen zijn we eigenlijk?
Kijk, er zijn zo’n veertigduizend wandelaars afgestempeld, maar die feestgangers hoeven zich vooralsnog niet te melden en dan geldt de wet van de natte vinger die graag richting sponsors wenkt want in deze handel geldt het perspectief van de grote getallen.
Hoe meer zielen hoe meer prestige en dus geld; reden waarom Nijmegen al jaren roept met anderhalf miljoen bezoekers ’s lands grootste evenement te herbergen, hoewel geen mens het ooit precies nagerekend heeft en ik al helemaal niet.
Ik hoef maar een half uurtje wandelmars te zien om de tel volledig kwijt te raken.
Kijk, aan een stad zo volgeladen mis je twintig, dertigduizend neuzen niet, maar de vraag is wel hoeveel haringen in een ton voor sardientje willen spelen.
Zoals de vissen in de Waal die door watervuurwerk in het gedrang dreigden te komen en met succes protesteerden omdat ook vermaak haar grenzen kent.
Uiteindelijk is de stad geen loom-elastiekje waarmee je naar hartenlust kunt knutselen in de hoop nog groter te worden maar dat lijkt me eerlijk gezegd een kwestie voor de lokaal coördinator pret en vermaak.
Ondertussen vermaak ik me kostelijk.
Waarschijnlijk was het verslavende 4D-gehalte van die levertraan té hoog.
Mark Enneken
STADSPOORT MET BIERCHIP
Een bijdrage van Mark Enneken, gepubliceerd op 3 juli 2014Behalve mooie herinneringen dank ik aan festijnen als de Zomerfeesten ook plastic muntjes die de keukenlade meer kleur geven dan de kolossale nieuwbouw van Doornroosje te bieden heeft.
Een museale collectie van gemiste consumpties en verlopen investeringen die me er steeds opnieuw aan herinnert hoezeer ik bijdraag aan het economische rendement van alle vertier en daarmee aan de algehele feestvreugde.
Graag gedaan.
Zolang het duurt tenminste, want onlangs deelde het feestcomité officieel mede dat ze op het Valkhof met speciale betaalchips van NXP gaan werken. Waarschijnlijk om te voorkomen dat de opbrengst er weer eens verdwijnt maar dat werd er niet bij gezegd.
Wat heeft een chip wat een muntje niet heeft?
Persoonlijk ben ik geen liefhebber omdat die dingetjes wat al te gemakkelijk uitvogelen dat ik op de Waalkade slenter terwijl ik geacht wordt duchtig door de Hatertse dreven te marcheren als voorbereiding op de Mars der marsen.
NXP is ons altijd een vele stappen voor.
De marsleider weet daar uit de wandelpraktijk alles van en waarschijnlijk heeft de man bij gelegenheid de feestneuzen ingefluisterd welke ongekende mogelijkheden de micro-elektronica te bieden heeft.
Crowd management, zeggen ze dan.
Toen voorloper Thermion in Lent nog halfgeleiders maakten ging het nog, maar nu het NXP heet is er sprake van algehele begeleiding en dat maakt waakzaam temeer daar het feestcomité op voorhand heeft laten weten het systeem graag over alle vermaakcentra uit te willen rollen.
Daar gaan we.
Voordat we het goed en wel in de gaten hebben heeft Nijmegen een affaire, te beginnen bij het Valkhof, van waaruit in een ver verleden wel vaker onwelgevallige regels kwamen om het brassende volk in toom te houden.
Dat begon al met de stadspoorten.
Je kon eertijds op een zomeravond niet even in Hatert trainen of de deur ging op slot en de inhoud van de knapzak moest aangegeven worden.
Dat was toen, maar ziet: het overkoepelend feestcomité gaat dit jaar niet alleen met chips maar ook met stadspoorten werken. Om het volk te verwelkomen, zo heet het, maar het zijn natuurlijk ordinaire bierbarricades die moeten voorkomen dat de meute straks massaal aan het blik gaat terwijl de vermaakcentra het van de bierpomp moeten hebben om alle covers te financieren.
Die chip is een volgende stap en maakt de weg vrij om bij gelegenheid entree te heffen bij het betreden van binnenstedelijke feesttent waar consumpties tegen een te hoge eenheidsprijs verplicht zijn.
Mark my words !
Mark Enneken
GEBETEN DOOR VOETBAL
Een bijdrage van Mark Enneken, gepubliceerd op 26 juni 2014Nu het Nijmeegse beroepsvoetbal is afgedaald naar de biercompetitie van Jupiler ben ik dorstiger dan ooit.
Daar is in deze dagen ook nauwelijks aan te ontkomen want je kunt geen terras betreden of de zaak is verpakt in feestartikelen van Oranjegezinde brouwers die uitroepen hoezeer het voetbal aan hun hart ligt hetgeen de meute gretig beaamt want de pomp stroomt in versnelling.
Mannen weten waarom, zo heet het, en omdat ik van die kant ben laat ik me meesleuren door het juichpakkende legioen dat om de hoek rond een reuzenscherm luidruchtig voor een variant op east-side in de Goffert speelt.
Dat heb ik geweten.
Nijmegen mag dan vele afwijkingen hebben, die van volstrekte voetbalgekte was me nooit zo geworden of het moet zijn geweest toen NEC lang geleden promoveerde. Daarop kan ik me nu alweer verheugen, maar het is vooralsnog louter Nederland wat de klok van de weggemoffelde Stevenstoren slaat.
Holland spreekt een woordje mee, zo galmt het over de Waal.
Zelfs de beste veldspeler die de Nijmeegse VVD tijdens de verkiezingen in de spits op kon stellen, kiest voor het nationale strijdtoneel om in het parlement als de libero te scoren op het speelveld der moestuintjes.
Intussen voel ik me hier als door een voetbal gebeten en gelijk een hamster meegezogen in een wonderlijke mengeling van Koningsdag en Knotsenburg.
Vanaf Molenstraat, Koningsplein tot Grotestraat houden blonde jongens een langgerekte polonaise en er kan geen doelpunt vallen of er barst een kakofonie los die de burgemeester er ongetwijfeld toe zal brengen om van de voetbalbond te eisen dat het aantal doelpunten voortaan beperkt moet blijven gezien de overlast die het veroorzaakt.
Nog een geluk dat het St. Anneke niet betreft want dan wordt de wedstrijd zonder twijfel voortijdig stilgelegd.
Intussen zwelgt de stad in het bier; alsof er alvast een voorschot moet worden genomen op de zomerfeesten wanneer de glazen kleiner en de prijs hoger wordt.
Het is dat ik me weleer in de kleine bieracademie (Het Pumpke) aan de Molenstraat enigermate bekwaamd heb in het nuttigen van gerstenat, want anders was ik ongetwijfeld gelijk IJslandse NEC-spelers geruisloos ten onder gegaan in alle gedruis waarin het voetbal verpakt wordt.
Ouwe jongens schuiven meters bier door, jonge meiden spelen voor sambabal en naarmate de avond vordert zie ik zelfs de nationale elf frivool over de grasmat dansen terwijl kenners mij verzekeren dat er sprake van betonvoetbal is.
Opeens zie ik die Jupilerleague helemaal zitten en overweeg ik ernstig een seizoenskaart voor NEC aan te schaffen.
Als vijfduizendste.
Mark Enneken