Afgelopen week zat ik op een telefoontje te wachten van Thom de Graaf. Tevergeefs; al wie er belde, geen Thom. De reden van mijn wachten was een bericht in de Gelderlander over het Toppersdiner, dat afgelopen woensdag in het Stadhuis werd gehouden. Hiervoor waren tal van prominente gasten uitgenodigd, die een band hebben met Nijmegen. Met Thom aan het hoofd van de tafels was er dus sprake van een heus gemeentelijk Captainsdiner.
De draisine (de wát?) tussen Groesbeek en Kleef, die nu een maand in bedrijf is, mag zich in een grenzeloze populariteit verheugen. Alleen in de eerste week al ontving de beheerder een slordige 7.500 boekingen. Voor wie het gehele traject in één dag wil afleggen herbergt de dienstregeling echter een logistieke uitdaging. Als u na een uiterste krachtsinspanning dan eindelijk in Kleef aanbeland bent is het namelijk, met het schuim nog onder de oksels, hollen geblazen naar de eerste de beste Konditorei voor een snelle Schlemmer-Rolle, om met reeds maximaal verzuurde beenspieren de terugtocht naar Groesbeek te moeten aanvaarden. Van extragalactisch shoppen en uitzinnig bier hijsen kan al helemaal geen sprake zijn. En eenmaal weer thuis resten, na een laatste geeuw zo reusachtig dat u paard-en-wagen erin keren kan, niets anders dan de spreekwoordelijke zure lappen.
We wonen in de buurt van veel water. Als de wind goed staat, hoor ik de schepen op de Waal voorbij tuffen en ik vind dat een heel geruststellend geluid. Ik heb de afgelopen twintig jaar altijd in de buurt van de rivier gewoond. Ik wil nog meer water, en als ik de plannen voor dit gebied moet geloven gaat dat ook wel lukken. De omlegging van de rivier, en de voorziene recreatieplassen ten noorden van ons, maken straks een eiland van de wijk. De mensen aan de singels van Nijmegen Noord hebben voorlopig het mooiste uitzicht. Ook al kijken ze grotendeels tegen leegstaande kassen aan. En in het donker tegen een zee van licht door de sportvelden en de immense hoeveelheid straatlantaarns die vanuit de ruimte op satelietfoto’s te zien moeten zijn… Maar ook water. Veel water.
Nijmegen: Beleef de beeldschermen stad.
Sinds kort hangt er een gigantisch beeldscherm aan de gevel van het voormailge pand van Dekker van de Vegt. In augustus gaat de schop in het gras en gaan de archeologen aan het werk. Dit gebouw gaat gesloopt worden (en was al gesloopt als ik de ambtenaren had moeten geloven in 2004 toen ik Park’44 probeerde te realiseren)
Het leek afgelopen week wel de week van het bier in Nijmegen. Nog steeds hevige discussies over de verkoop van blikjes bier tijdens de Vierdaagse in de stad. Dit jaar hoeven de winkeliers en kraampjeshouders de blikjes niet weg te gooien. Ze mogen gewoon verkocht worden. Volgend jaar mag dat niet meer. Met blikjes bier kan gegooid worden en dat is gevaarlijk. Ik denk dat een worst van de Hema of een grote kaneelstok ook hard kan aankomen bij gericht gooien. Daarover wordt echter niet gedebatteerd.
Met de auto rijden door Nijmegen is soms een ware belevenis. Het is vaak al een hele kunst om met de auto in Nijmegen te geraken. En als je er eenmaal bent lijkt het soms wel of je in Italiaanse of Franse toestanden bent beland vol driftige medeweggebruikers. Als stoere nieuwkomer valt het vast niet mee om op een dusdanige manier door Nijmegen te toeren zonder gezichtsverlies te lijden. Daarom wat handige tips op een rijtje over typisch Nijmeegs autorijden.
Dat viel dus reuze mee met de overlast afgelopen zondag. Sterker nog, vanaf het balkon van mijn optrekje vlakbij het stadscentrum heb ik niets gemerkt van NEC-supporters die de stad onveilig maakten. ‘t Is dat ik soms een krant lees, anders had ik nooit geweten dat onze jongens nu Champions League Europacup UEFA-cup-voetbal gaan spelen. Wat ik zondag wel voorbij hoorde komen? Een handvol vliegers, vier kleine cafés aan de haven en drie keer Heb Je Even Voor Mij.
Het spijt me beste lezers dat ik niet elke dag de afgelopen week een beeldschermfoto heb gemaakt van de website van de gemeente nijmegen. De afgelopen week is de informatie over de ideenzoektocht naar de nieuwe invulling van de Vasim soms wel twee keer per dag veranderd. Er staat ook nog steeds allerlei informatie op die niet klopt en en ook wisselden de data van de expositie en het stemmen -al dan niet per internet.
Ik heb iemand al het woord volksverlakkerij in de mond horen nemen.
