Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 28 februari 2009
Zo; ik heb het carnaval van Binche overleefd. Jonge, jonge, wat een feest. Nog voor ik thuis was had de Gelderlander er al over geschreven, inclusief een mooie kleurenfoto. Dat scheelde mij een hoop uitleggen. Want criticasters, die zich afvroegen welke gek nu helemaal naar Wallonië reist om daar carnaval te vieren, zullen door de Gelderlander toch verrast zijn. Daar stond duidelijk te lezen, dat het carnaval van Binche door de Verenigde Naties is toegevoegd aan de Lijst van Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid. Nou, dan heb je het dus ergens over. Zonder veel fantasie of overdrijving kan ik met droge ogen beweren, dat ik een sociaal cultureel antropologische studiereis heb gemaakt.
Een bijdrage van Rosalie Thomassen, gepubliceerd op 27 februari 2009
Vorige week overleed mijn oude docent Bennie Izaac op veel te jonge leeftijd. Hij trachtte mij en mijn generatiegenoten in de jaren ‘90 op het NSG de grondbeginselen van economie en boekhouden aan te leren. Het was een onvergetelijke leraar, uniek in zijn soort en met een bijzonder gevoel voor humor. Ik vergeet nooit hoe hij ons altijd gekscherend en tot onze ergernis geen jongelui maar ‘jong-en-lui’ noemde. Het zij hem vergeven… de uitspraak ‘oud-en-lui’ voor 55-plussers zal voor hem nooit opgaan, ik weet zeker dat hij er smakelijk om had kunnen lachen.
Dat brengt mij weer op het leven van alledag en de actualiteit. Volgens wethouder Lenie Scholten mogen de Nijmeegse 55-plussers zich wel wat actiever opstellen. Aldus haar zouden zij meer vrijwilligerswerk moeten verrichten. Lees verder »
Een bijdrage van Martijn Vet, gepubliceerd op 25 februari 2009
Het verleden haalt ons in alsof we een achtbaanrit in een tijdmachine maken. Net op het moment dat we wel zo’n beetje waren uitgediscussieerd over de donjon van doekjes werden we afgelopen najaar verrast met een nieuwe retro-creatie. Op het Hertogplein verrees plotseling een gedeeltelijk nagebouwde stadspoort. De stenen van het pompeuze gevaarte oogden nog bedrieglijk nieuw, maar daar was iets op gevonden. Het was de bedoeling dat de zandsteen zou slijten om toch het idee te geven dat het om een oude poort ging. Dat lukt aardig. Iets te goed zelfs. Lees verder »
Een bijdrage van Jac. Splinter, gepubliceerd op 23 februari 2009
- Herinnering?
- Ja en nee, stoeptegeltje in de Jacob Canisstraat, zeg maar.
- Zou n ideetje kunnen zijn om de geschiedenis zichtbaar te houden.
- Kunnen er heel wat in de stad gelegd worden.
- Doen ze in Duitsland bijvoorbeeld al zo
- Voordat je daar hier een vergunning voor hebt…
- Ja en dan laten ze t toch wel weer verloederen…
- zucht…
- zucht…
Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 21 februari 2009
Ik moet het vandaag over Knotsenburg hebben; u zou van mij als ras carnavallist niets anders verwachten. Het carnaval in Nijmegen mag dan wel niet die status hebben van Breda en Venlo, twee steden waar ik mijn carnavallistische ervaringsdeskundigheid met volle teugen heb opgedaan, er is meer dan voldoende positiefs te melden over Knotsenburg. Dit ondanks het feit, dat het straatcarnaval hier nooit en te nimmer van de grond zal komen. Wat partytenten met wat vlaggetjes in de Molenstraat dragen daar echt niet toe bij. Knotsenburg ontbeert die traditie nu eenmaal; schei dus uit met manmoedige pogingen om dat tij te keren. Dat schiet geen steek op. Er is genoeg ander moois. Lees verder »
Een bijdrage van Rosalie Thomassen, gepubliceerd op 18 februari 2009
NEC en het rood-zwart-groen legioen trekt weer ten Europese strijde, ditmaal tegen HSV Hamburg. En in Knotsenburg is het weer bijna carnaval. Deze opportunistische Nijmegenaar zag zijn kans en maakte er doeltreffend gebruik van. Hij is naast zanger dan ook niet voor niets commercieel manager van NEC. Lees verder »
Een bijdrage van Jac. Splinter, gepubliceerd op 16 februari 2009
- En dat is nu dus 65 jaar geleden dus?
- Van Station tot aan Traianusplein ongeveer vielen de bommen.
- En dan nu vier foto’s in de stad?
- Tijdelijk hoor.
- Van wat er niet meer is zeg maar?
- En die rondleidingen?
- Langs wat er niet meer is dus zeg maar.
Sinds 2005 ligt op Plein 1944 Park’44. Een tijdelijk parkje met een historische achtergrond. Het padenpatroon in het gras verwijst naar de straten die verdwenen door het bombardement en de sloop in de jaren erna. Waar nu gras ligt stonden vroeger huizen. Het is een van de weinige plekken in de stad waar geschiedenis zichtbaar gemaakt is. Tijdelijk…
Detail (uit betrouwbare bron vernomen): de rondleidingen gaan niet langs/over Plein 1944.
Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 14 februari 2009
Het was afgelopen week de “Week van de Liefde”. Dit als voorloper op Valentijnsdag; tegenwoordig vooral vanuit commercieel oogpunt tot ultieme liefdesdag verklaard. Afgelopen weekend begon het allemaal met de Nacht van het Condoom. Daarna tufte de door de gemeente Nijmegen vaak ingehuurde Nijmeegse Annie op haar roze bromfiets als “Lilly Love” langs diverse middelbare scholen om via een quiz over seksualiteit de titel Miss of Mister Sensualiteit 2009 uit te reiken. Tijden zijn drastisch veranderd, wat Minister Rouvoet ook probeert. Wie in mijn middelbare schooltijd een condoom op zak had liep grote kans om geschorst te worden; nu krijg je een prijs. En de kapelaan kwam dan ook wel op de bromfiets naar school, maar die vertelde hele andere verhalen dan Lilly Love. Lees verder »
Zo; ik heb het carnaval van Binche overleefd. Jonge, jonge, wat een feest. Nog voor ik thuis was had de Gelderlander er al over geschreven, inclusief een mooie kleurenfoto. Dat scheelde mij een hoop uitleggen. Want criticasters, die zich afvroegen welke gek nu helemaal naar Wallonië reist om daar carnaval te vieren, zullen door de Gelderlander toch verrast zijn. Daar stond duidelijk te lezen, dat het carnaval van Binche door de Verenigde Naties is toegevoegd aan de Lijst van Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid. Nou, dan heb je het dus ergens over. Zonder veel fantasie of overdrijving kan ik met droge ogen beweren, dat ik een sociaal cultureel antropologische studiereis heb gemaakt.
Het verleden haalt ons in alsof we een achtbaanrit in een tijdmachine maken. Net op het moment dat we wel zo’n beetje waren uitgediscussieerd over de donjon van doekjes werden we afgelopen najaar verrast met een nieuwe retro-creatie. Op het Hertogplein verrees plotseling een gedeeltelijk nagebouwde stadspoort. De stenen van het pompeuze gevaarte oogden nog bedrieglijk nieuw, maar daar was iets op gevonden. Het was de bedoeling dat de zandsteen zou slijten om toch het idee te geven dat het om een oude poort ging. Dat lukt aardig. Iets te goed zelfs.
Ik moet het vandaag over Knotsenburg hebben; u zou van mij als ras carnavallist niets anders verwachten. Het carnaval in Nijmegen mag dan wel niet die status hebben van Breda en Venlo, twee steden waar ik mijn carnavallistische ervaringsdeskundigheid met volle teugen heb opgedaan, er is meer dan voldoende positiefs te melden over Knotsenburg. Dit ondanks het feit, dat het straatcarnaval hier nooit en te nimmer van de grond zal komen. Wat partytenten met wat vlaggetjes in de Molenstraat dragen daar echt niet toe bij. Knotsenburg ontbeert die traditie nu eenmaal; schei dus uit met manmoedige pogingen om dat tij te keren. Dat schiet geen steek op. Er is genoeg ander moois.
Het was afgelopen week de “Week van de Liefde”. Dit als voorloper op Valentijnsdag; tegenwoordig vooral vanuit commercieel oogpunt tot ultieme liefdesdag verklaard. Afgelopen weekend begon het allemaal met de Nacht van het Condoom. Daarna tufte de door de gemeente Nijmegen vaak ingehuurde Nijmeegse Annie op haar roze bromfiets als “Lilly Love” langs diverse middelbare scholen om via een quiz over seksualiteit de titel Miss of Mister Sensualiteit 2009 uit te reiken. Tijden zijn drastisch veranderd, wat Minister Rouvoet ook probeert. Wie in mijn middelbare schooltijd een condoom op zak had liep grote kans om geschorst te worden; nu krijg je een prijs. En de kapelaan kwam dan ook wel op de bromfiets naar school, maar die vertelde hele andere verhalen dan Lilly Love.