“O ja. Dat was ik bijna vergeten.” Dat overkomt me ieder jaar weer als ik teruglees waarover ik het afgelopen jaar allemaal heb geschreven. Er gebeurt immers zo veel, ook in Nijmegen, dat mijn harde schijf in het hoofd wel eens overloopt. Zie dat allemaal maar eens bij te houden. Hoewel criticasters het ook aan mijn leeftijd zouden kunnen wijden. Het “o-ja -dat-was -ik-bijna-vergeten- gevoel” had ik afgelopen week, toen Floris Tas mij in de Gelderlander aankeek. Driftig met een bijl in de weer voor zijn open haard hout. Een openhartig interview, waarbij hij een mooi kijkje in de politieke keuken gaf. Verplicht te lezen voor iedereen die overweegt om de politiek in te gaan. De ware reden voor zijn aftreden als wethouder? Hij had volgens eigen zegge geen teflon.
Dit is het archief van december 2011
Teflon
Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 31 december 2011Whizzkids in de Waalsprong
Een bijdrage van Francis Herbers, gepubliceerd op 30 december 2011
Gisteren, 29 december, werden scholieren van Het Talent in Lent uitgeroepen tot de knapste scholieren van Nederland. Dat is nogal wat. Niet dat ik er ook maar iets mee te maken heb gehad, toch ben ik trots op mijn stadsdeel Nijmegen-Noord. De jeugd heeft de toekomst zegt men, en met zulke slimme kinderen heeft de Waalsprong een zonnige toekomst in het vooruitzicht.
Cultuurtombola
Een bijdrage van Paul van der Heijden, gepubliceerd op 29 december 2011De burgers van Nijmegen mogen meepraten over het cultuurbeleid van de gemeente. Een sterke actie van de wethouder, die inzet op transparantie en medezeggenschap van de burger. We zitten inmiddels al in de fase dat de burgers zich hebben uitgesproken hoe het geld verdeeld zou moeten worden onder de diverse culturele instellingen. Hiermee is bijna de ultieme vorm van democratie bereikt, waarbij iedereen over alles mag meestemmen. Een trend die vreemd genoeg niet is ontstaan in de politiek, maar is komen overwaaien uit de showbizz.
Je kunt je afvragen of dit zo’n goede ontwikkeling is. Het begon allemaal bij Big Brother, precies 12 jaar geleden, waarbij het publiek mocht stemmen wie van de bewoners naar huis zou worden gestuurd. Big Brother werd een megahit – en dankzij de enorme telefooninkomsten ook commercieel een succes. Anderen konden niet uitblijven en sindsdien worden kijkers massaal geprikkeld om op van alles en iedereen te stemmen: Popstars, Idols, X-factor, Voice of Holland, Holland’s Got Talent, om er maar wat te noemen. Al snel breidde de macht van de kijkcijfers zich uit naar het domein van de wat serieuzere cultuur, waar kijkers werden uitgedaagd om nieuwe hoofdrolspelers te kiezen voor musicals (Evita, Joseph, Mary Poppins). Nog een duik verder in de cultuur was het programma BankGiro Loterij Restauratie (2006-2008), gevolgd door door Het Mooiste Pand van Nederland (2010). Daarin stelde de BankGiro Loterij een miljoen beschikbaar voor het opknappen van een monument. Leuk voor de winnaar, maar niet voor de vijftien verliezers die maar moeten zien waar ze hun hoogst noodzakelijke geld voor restauratie vandaan halen. De grootste deceptie in het stemmen-voor-cultuur was natuurlijk de verkiezing van de Grootste Nederlander aller tijden (2004). Via een chaotische stemming rolde tijdens de live uitzending de toen net vermoorde Pim Fortuyn als winnaar uit de bus. Een dag erna bleek Willem van Oranje alsnog meer stemmen te hebben gehaald, maar het kwaad was al geschied: het populisme had gezegevierd.
Nijmegen kon natuurlijk niet achterblijven bij deze groteske culturele mediashow en organiseerde de verkiezing van de Grootste Nijmegenaar. Het werd nog een grotere flater dan het landelijke voorbeeld. Dankzij een uitgekiende promotiecampagne stond de plaatselijke dj Stevie Starlight lange tijd bovenaan de ranglijst, op de voet gevolgd door nota bene een niet-bestaand personage, stripfiguur Dirkjan. Met de hakken over de sloot ging de felbegeerde titel uiteindelijk naar Titus Brandsma, tot grote opluchting van de lokale politici, De Gelderlander en alle plaatselijke cultuurminnaars. Dat zou anders wel heel negatieve, landelijke publiciteit hebben opgeleverd…
Stevie Starlight (rechts), de bijna-grootste Nijmegenaar aller tijden
Lekken
Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 24 december 2011
Het leek wel een uitslag bij het korfballen wat ik in de Gelderlander zag staan: Apeldoorn – Nijmegen: 24 – 9. Dat had natuurlijk niks met korfballen te maken. Het waren de aantallen sollicitanten naar de functie van burgemeester in Apeldoorn en Nijmegen. 24 tegen 9. Een afgetekende overwinning voor Apeldoorn op de populariteitsscore voor potentiële burgemeesters. Dat geeft te denken. Apeldoorn heeft niet eens stadsrechten; het is dus gewoon het grootste dorp van Nederland. Dan pronken ze ook nog met een van Nijmegen afgekeken Vierdaagse; en met AGOVV in de 1e divisie schiet het natuurlijk ook niet hard op. Dan kies je toch ogenblikkelijk voor Nijmegen als je graag burgemeester wil worden? Wat is er mis met Nijmegen?
Triest
Een bijdrage van Maerten Prins, gepubliceerd op 21 december 2011
Ik verbaas me er iedere keer weer over: de triestheid van het plein voor het Valkhofmuseum. Een plein dat niet eens een eigen naam heeft. Een leeg en verlaten plein, verzakt, verregend, verrommeld …
Winst NEC goed voor historisch erfgoed
Een bijdrage van Paul van der Heijden, gepubliceerd op 19 december 2011Het klinkt misschien vreemd, maar de winst van NEC op VVV afgelopen zaterdag is heel goed geweest voor het historisch erfgoed. Hoe kan dat?
Gekort, Gekorterder, Gekortst
Een bijdrage van Jac. Splinter, gepubliceerd op 19 december 2011Stapeling van de bezuinigingsmaatregelen in de zorg wordt in januari 2012 voor veel mensen pas echt duidelijk, met alle gevolgen van dien. Ook in Nijmegen zijn de de crisisoplossingen van langs elkaar werkende ministeries/ambtenaren straks voelbaar. De kwetsbaren en zwakkeren in de samenleving worden de dupe van de economie. Maar toch denk ik dat we moeten blijven zoeken naar vrolijke oplossingen: hier een voorbeeld: Waar krijg je tegenwoordig nog iets voor niets?
“Echt gratis bestaat niet!” is een goede binnenkomer op de kerstbijeenkomsten en andere gelegenheden. Prettige feestdagen alvast, nu het net nog kan.
Wij van Nijmegen adviseren Nijmegen
Een bijdrage van Rosalie Thomassen, gepubliceerd op 17 december 2011
Ik ben dol op Nijmegen. Dat was u vast al opgevallen. De stad aan mij verkopen is daarom een makkie. Ik ben nogal merkentrouw als het gaat om mijn favoriete steden. Ik woon hier, ik studeerde hier, ik werkte hier en onderneem nu hier en doe ook nog eens volop aan vrijwilligerswerk. Het ideaalplaatje van de Nijmeegse citymarketeer dus.
Want tweeënhalf jaar geleden alweer werd Altijd Nijmegen als nieuw citymarketing slogan statement gelanceerd. De gemeente heeft met citymarketing tot doel om zo ongeveer Jan en alleman naar Nijmegen te trekken die daar maar enigszins zin in zou kunnen hebben. Met een knipoog naar de oudste stad, maar omdat men vreesde dat het toch iets te eenzijdig werd, koos men voor altijd. Dan kies je niet voor vroeger, ook niet voor het nu of de toekomst. Gewoon altijd. Altijd goed, zou je denken. Helaas, recent nog werd de citymarketing voor Nijmegen afgeschoten.
Positief Rekeningrijden
Een bijdrage van Jac. Splinter, gepubliceerd op 12 december 2011Als de maximumsnelheidsverhoging naar 130km/uur op de A73 doorgaat, dient wethouder Beerten een claim in bij de regering in Den Haag. Dat moet hij zeker doen, er kleven veel te veel risico’s aan de snelheidsverhoging. Waarom neemt de huidige regering de extra doden, de milieuvervuiling en het extra lawaai dan op de koop toe? Ze verdienen er geld aan!
Ik heb hier voorgerekend hoe makkelijk de Staat zich rijk rekent aan de ellende voor het volk. Het is symboolpolitiek van de bovenste plank met een economisch ranzig randje. Henk, je zou er eens over mogen nadenken om gewoon een klusje uit te gaan voeren op de snelweg. Tijdelijke borden gaan boven de vaste signalering. Maar hoe lang mogen tijdelijke borden er eigenlijk staan?