Dit is het archief van oktober 2012

Moenen bij nacht

Een bijdrage van Maerten Prins, gepubliceerd op 31 oktober 2012

Mozaïek

Een bijdrage van Paul van der Heijden, gepubliceerd op 30 oktober 2012

Nijmegen is onlangs verrijkt met een modern Romeins schilderij. Geschilderd door Lentse scholieren onder leiding van de Nijmeegse stadsschilder Diederik Grootjans. Een prachtig idee. De afbeelding is afkomstig van een Romeins mozaïek uit Gaziantep, onze zusterstad uit Turkije. De stad heeft net als Nijmegen een Romeins verleden en staat bekend om haar fenomenale Romeinse mozaïeken. Er zijn maar weinig plekken in de wereld die daar aan kunnen tippen – het komt zelfs een beetje in de buurt van het duizelingwekkend mooie Bardo Museum in Tunis.

Grootjans heeft iets heel bijzonders gedaan. Hij heeft de afbeelding losgeweekt van zijn oorspronkelijke context, hem flink opgeblazen en vervolgens laten schilderen op de grote basaltblokken van de Lentse dijk. Met enige fantasie zou je kunnen zeggen dat elke basaltblok één mozaïeksteentje voorstelt, maar dat gaat net niet op. Wie echter de moeite  neemt om de afbeelding van verschillende afstanden te bekijken, ziet precies het effect van Romeinse mozaïeken: van dichtbij lijkt het een ratjetoe van contrasterende kleuren, willekeurig aan elkaar gelegd, maar van een afstand vormen die kleuren zich tot een wonderbaarlijk coherent geheel. De Romeinse mozaïekkunst was een hoogstaande kunstvorm die zijn tijd ver vooruit was. Je moest als het ware omgekeerd denken: natuurlijke kleuren uiteen laten vallen in kleuren die met elkaar hetzelfde effect bereiken. Een beetje zoals Impressionisten later ook zouden gaan doen. En dan hebben we het nog niet eens over de enorme omvang van elk werk: in één afbeelding gingen duizenden steentjes (het beroemde Alexandermozaïek uit Pompeii bestond naar schatting zelfs uit 1 miljoen steentjes).

Er is wel een verschil tussen Turkije en Nederland: in ons land zijn slechts op twee plekken mozaïeksteentjes gevonden, in het Limburgse Vlengendaal (Simpelveld) en hier vlakbij, in Ewijk. Allebei op terreinen van Romeinse villa’s. Helaas zijn er alleen witte en zwarte steentjes gevonden, dus we komen er een beetje bekaaid van af. Ze moeten er wel geweest zijn, van die mooie, grote kleurmozaïeken, zeker in of rond Nijmegen, maar tot op heden zijn ze niet gevonden.

Tot die tijd hebben we gelukkig het mozaïek van Grootjans.

Kunst is lastig!

Een bijdrage van Jac. Splinter, gepubliceerd op 29 oktober 2012

Kunst is lastig; ligt, staat of hangt voortdurend voor van alles in de weg, en kan als het aan de bestuurders van deze stad ligt, maar het beste opgeruimd worden. Het wordt tijd voor een grote schoonmaak in de stad. Iemand nog een suggestie voor een kunstwerk dat opgeruimd mag worden?

Hier een impressie van afgelopen donderdag, over een lastig kunstwerk op het stationsplein. De parkeergarage ernaast staat voor 94% leeg, maar dat terzijde.

Wiet

Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 27 oktober 2012

Toen kraken bij wet werd verboden in Nederland diende Groen Links in Nijmegen een motie in, om die wet in Nijmegen niet strikt toe te passen. Er zat ongetwijfeld wat rek in die wet en van die rek kon Nijmegen best wel gebruik maken. Die vlieger ging toen niet op voor Groen Links. De rekgedachte is echter nog steeds niet verdwenen. Groen Links wil een locatie in de stad waar legaal en onder toezicht wiet wordt gekweekt. Daarmee kunnen de coffeeshops in de stad van een nieuwe voorraad worden voorzien en het voorkomt illegale thuisteelt. Dat dit volgens de wet niet kan is niet zo erg. Er zit enige rek in de regels; aldus Noël Vergunst. Juristen kunnen dat wel uitzoeken. En passant wordt ook nog voorgesteld om een coffeeshop in Dukenburg te vestigen. Dat lijkt me geen elementaire levensbehoefte voor Dukenburg. Zie eerst maar eens een bruine kroeg in Dukenburg te krijgen; dan kijken we daarna weer wel verder.

Mistige Oversteek

Een bijdrage van Willem Melssen, gepubliceerd op 25 oktober 2012

Voor de geïnteresseerden heb ik een panoramafoto op groot formaat geplaatst op mijn website. Het panorama is samengesteld uit zeven foto’s en is gisterochtend in de mist geschoten.

Het labyrinth

Een bijdrage van Maerten Prins, gepubliceerd op 24 oktober 2012

Gloeiende plaat

Een bijdrage van Jac. Splinter, gepubliceerd op 22 oktober 2012

Vorig jaar, tijdens het collecteren voor stichting Gast, maakte ik het zelf mee dat mensen waar je aanbelde wel door ‘t gordijn keken maar niet opendeden. Kan en mag, maar is een beetje frustrerend. Als ze dan nog gewoon zouden zwaaien en daarmee duidelijk maken van “Nee je krijgt niks”. Soit.
Dus bedacht ik dit jaar een andere strategie: Als de berg niet naar Mozes komt, gaat Mozes naar de berg. Ik ga daar collecteren waar veel mensen langskomen en dan krijg ik misschien wel meer. Zeker weten doe je dat niet maar het is de moeite van het proberen waard. Vertelde ik tegen een collega en die bood spontaan aan om mee te collecteren.
Een vluchteling die tussen de bureucratischeWal en het samenlevingsSchip terecht gekomen is krijgt 40 € per week om van te leven en binnenkort ook een workshop “hoe overleef ik op straat”.

Verdwijnen

Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 20 oktober 2012

Afgelopen zondag Fons de Poel in Brandpunt zien uitleggen hoe God uit Nijmegen verdween? Een prachtige documentaire. Hoe Nijmegen in korte tijd van Monnickendam aan de Waal transformeerde tot Havanna aan de Waal. Fons de Poel had het over Brabantse jongens, die in de zestiger en zeventiger jaren in Nijmegen kwamen studeren, omdat Nijmegen een katholieke universiteit had. Ik was een van die Brabantse jongens. Voor mijn ouders was er in 1969 geen twijfel mogelijk. Studeren mocht alleen in Nijmegen; dan zou het wel goed komen. Het is ook goed gekomen, maar op een andere manier dan mijn ouders voor ogen stond.

OOmU

Een bijdrage van Jac. Splinter, gepubliceerd op 15 oktober 2012

Binnenkort opent het Eerste Nederlandse OogkleppenMuseum in deze stad haar deuren en wel op de beste locatie die er voor dit museum te vinden was: Korte Nieuwstraat 6.  De daar ‘werkende’ ambtenaren en bestuurders worden naar ‘tijdelijk’ leegstaande kantoren in Bijsterhuijzen of zo verplaatst. Zie hier enkele topstukken uit de collectie.

Mariken

Een bijdrage van Maerten Prins, gepubliceerd op 11 oktober 2012