Morgen, op zaterdag 1 juni, is het #Dagvande Bouw in heel Nederland. Ook al bouwt Nederland op dit moment niet veel, nu de crisis vooral de bouwsector raakt, in Nijmegen is er genoeg te bekijken aan mega-interessante bouwprojecten. Nijmegen schrijft op dit moment geschiedenis door de loop van de Waal met eigen hand te verleggen, en dat is een klus van jewelste. Gelijk ook de aanrader van morgen, is het bezoeken van i-Lent (nevengeul en dijkteruglegging) en de bouw van Stadsbrug de Oversteek. Prachtige projecten voor mensen die van aanpakken weten! Lees verder »
Ik had er nog nooit van gehoord, van een boomspiegel. Terwijl er toch duizenden van zijn in Nijmegen. Een boomspiegel is het stukje grond rondom een boomstam dat niet is geasfalteerd of betegeld. Lucht en water hebben vrije toegang tot de grond. Meestal zijn boomspiegels rommelig, soms ligt er een uitgedroogde hondendrol. Maar met een beetje groene vingers veranderen ze in kleine tuintjes.
De gemeente stimuleert het beplanten van boomspiegels. Er is zelfs een regeling voor. Je kunt een boomspiegel adopteren, waarna de gemeente een stempel op het trottoir spuit. Dan weet afdeling Onderhoud dat ze er vanaf moeten blijven. Her en der zie je ze al, de beplante boomspiegels. De een nog mooier dan de ander. En met elkaar vormen ze een weelderig, kleurrijk snoer door onze stad. Kleine moeite, groot plezier!
Een bijdrage van Jac. Splinter, gepubliceerd op 27 mei 2013
Daar is over vergaderd! En daar gaat nog heel wat over vergaderd worden. En geevalueerd wordt het zeker. Hoedt u voor de implementatie!
Kent u andere stoplichtlocaties, in Nederland, in Europa of de rest van de wereld, waar dit wiel heruitgevonden is? Laat het ons weten.
Opoe Sientje heeft een grote zware zeekop en een mooi geveegde kont die langzaam wegloopt. Deze zin is pure poëzie. Op de vroege ochtend zo maar gelezen bij het open slaan van de Gelderlander. Dan kan de dag voor mij al niet meer stuk. Denk niet dat Opoe Sientje bezwaar heeft tegen deze beschrijving van haar fysieke kwaliteiten. Integendeel. Opoe Sientje zal maar wat trots zijn op haar zware zeekop en pronte kont. Opoe Sientje is de klipper van Leon Berkers. Hij heeft lang gewerkt aan de verbouwing van dit schip tot museum en Bed & Breakfast. Opoe Sientje ligt inmiddels in de Lindenberghaven, vlak naast de recent geopende Nijmeegse Boot. Twee nieuwe initiatieven om dit deel van de Waalkade nieuw leven in te blazen. Komt dat zien, komt dat zien. Lees verder »
Het Masterplan Waalfront is naar de prullenbak. Er komt voorlopig geen nieuwe, opeengepakte nieuwbouwwijk achter de Nieuwe Haven. Een geluk bij een ongeluk, want dat biedt alsnog kansen voor het Romeinse erfgoed. Op deze plek lag namelijk Ulpia Noviomagus, met afstand de eerste, oudste, grootste en belangrijkste stad van Romeins Nederland. De gemeente laat zich van haar beste kant zien door hier serieus werk van te maken. De eerste stap is om iedereen duidelijk te maken waar we het eigenlijk over hebben. Daarom is Peter Nuyten gevraagd om een reconstructie te maken van de stad. Deze tekening is sinds vandaag levensgroot te bewonderen in de Keizer Karelgarage en in parkeergarage Kelfkensbos.
Het is de eerste keer dat we de Romeinse stad in volle glorie te zien krijgen, met alles erop en eraan: stadsmuren, poorten, forum, badgebouwen, tempels, haven, woningen, winkels en grafvelden. Daarmee kunnen we ons iets beter voorstellen wat een enorme impact deze stad had – niet alleen voor de omgeving, maar ook als voorloper en grondlegger van het hedendaagse Nijmegen.
Een bijdrage van Jac. Splinter, gepubliceerd op 22 mei 2013
De nieuwe damwand langs de Waalkade moet 100 jaar meegaan. Dat is tegenwoordig een hele lange periode waarin heel veel kan veranderen. Een beetje degelijk bouwen en het gaat veel langer mee. Er zijn nog wel meer factoren te noemen die het slijtageproces kunnen bevorderen, los van de ingrepen door menselijk handelen. Langetermijnplanning is natuurlijk best wel ingewikkeld als je niet op zit te letten als bestuurder. Dan ga je vreemde eisen stellen in een bestek en krijg je al bij de start van de verhernieuwing van de damwand een vertraging van een maand of vier.
(Het filmpje in de link naar het bericht in de Gelderlander is achterhaald: het labyrinth blijft liggen waar het ligt volgens de informatie op dit moment. Los van het amateuristische karakter van de animatie vraag ik me dan overigens ook af waarom er, als er zoveel haast bij leek te zijn in oktober 2012, wel geld uitgegeven wordt aan dit soort presentaties)
Volgende week zondag wordt de wielertoertocht “Heimwee naar Nijmegen” gehouden. Start en finish zijn bij café Frowijn aan de Fransestraat. Niks geen Hel van het Noorden, Hel van het Mergelland of de Hel van Wageningen. Dat klinkt op voorhand erg onheilspellend en lijkt meer iets voor fietsmasochisten. Nee; Heimwee naar Nijmegen. Dat geeft meteen een heel andere lading. Vorige week ging ik op de racefiets naar Breda. Ik passeerde een collega toerfietser, die me vroeg waar ik naar toe ging. “Ik ga naar mijn schoonmoeder in Breda” zei ik hem. “Waarom fiets je dan zo hard?” vroeg hij. Die vraag zal volgende week onderweg niet gesteld worden. Er zal zeker op de terugweg een tandje bij geschakeld worden om weer snel terug te zijn in Nijmegen. Heimwee naar Nijmegen. Wie kent dat gevoel niet? Ik in ieder geval wel. Lees verder »
Het zal geen hond ontgaan zijn. Een dood gevonden hond was deze week het Nijmeegse nieuwsitem, waar bijna alle landelijke media bovenop doken. En niet alleen de media trokken het zichzelf aan. Via social media verenigde zich een boze menigte, die uiteindelijk wist te achterhalen wie de dood van de hond op zijn geweten zou hebben. Een ‘lynchmob’ verzamelde zich bij de woning van deze 51-jarige Nijmegenaar.
De ´hondenmepper´ zit sinds vandaag onder gedoken.
Het volksgericht dreigde te ontaarden. De politie greep in en arresteerde de man. De burgemeester riep op tot kalmte. De man is inmiddels weer op vrije voeten en heeft verklaard de hond niet met opzet gedood te hebben. De boze menigte op Twitter en Facebook is nog niet bedaard. Dit verhaal krijgt mogelijk nog een staartje. Lees verder »
Het is groot en stil in de Keizer Karelgarage tegenover het station. Op de eerste parkeerlaag staan enkele tientallen auto’s, waar plek is voor een paar honderd. De tweede parkeerlaag is zelfs helemaal leeg. Ventilatoren blazen traag een gevoel van nutteloosheid door de betonnen ruimte. Toch is het hier niet naargeestig, zoals in de meeste garages. Zachte kleuren maskeren het koude beton, en bovendien zijn de muren verwend met levensgrote afbeeldingen van de Canon van Nijmegen, vijftig in totaal. Heel slim en praktisch biedt de nummering een geheugensteuntje voor het terugvinden van de auto. Maar veel belangrijker nog vormen de afbeeldingen een eregalerij van de Nijmeegse geschiedenis. Voor elke gebeurtenis is een speciaal symbool ontworpen, zoals je dat ook ziet op verkeersborden langs de Duitse en Franse snelwegen. In het trappenhuis staat een begeleidend informatiebord.
Een unieke geschiedenis, prachtig vormgegeven op een bijzondere plek. Als entree voor deze speciale expositie betaal je niet meer dan een parkeerkaartje. Voetgangers zijn zelfs helemaal gratis. Waar vind je dat nog?
Opoe Sientje heeft een grote zware zeekop en een mooi geveegde kont die langzaam wegloopt. Deze zin is pure poëzie. Op de vroege ochtend zo maar gelezen bij het open slaan van de Gelderlander. Dan kan de dag voor mij al niet meer stuk. Denk niet dat Opoe Sientje bezwaar heeft tegen deze beschrijving van haar fysieke kwaliteiten. Integendeel. Opoe Sientje zal maar wat trots zijn op haar zware zeekop en pronte kont. Opoe Sientje is de klipper van Leon Berkers. Hij heeft lang gewerkt aan de verbouwing van dit schip tot museum en Bed & Breakfast. Opoe Sientje ligt inmiddels in de Lindenberghaven, vlak naast de recent geopende Nijmeegse Boot. Twee nieuwe initiatieven om dit deel van de Waalkade nieuw leven in te blazen. Komt dat zien, komt dat zien. 
Volgende week zondag wordt de wielertoertocht “Heimwee naar Nijmegen” gehouden. Start en finish zijn bij café Frowijn aan de Fransestraat. Niks geen Hel van het Noorden, Hel van het Mergelland of de Hel van Wageningen. Dat klinkt op voorhand erg onheilspellend en lijkt meer iets voor fietsmasochisten. Nee; Heimwee naar Nijmegen. Dat geeft meteen een heel andere lading. Vorige week ging ik op de racefiets naar Breda. Ik passeerde een collega toerfietser, die me vroeg waar ik naar toe ging. “Ik ga naar mijn schoonmoeder in Breda” zei ik hem. “Waarom fiets je dan zo hard?” vroeg hij. Die vraag zal volgende week onderweg niet gesteld worden. Er zal zeker op de terugweg een tandje bij geschakeld worden om weer snel terug te zijn in Nijmegen. Heimwee naar Nijmegen. Wie kent dat gevoel niet? Ik in ieder geval wel. 
