Mijn volkshuisvestelijk hart weende afgelopen week bittere tranen. Aanleiding was een opiniërend artikel van Anton van Hooff in het NRC, waarin hij flink tekeer gaat tegen Talis. Heeft Talis de kluit belazerd? Zijn er malversaties gepleegd? Is de directeur er met het geld van de huurders vandoor? Nee; niks van dit alles. Talis is bij het station gestart met de bouw van een 75 meter hoge woontoren. En dat is bij Anton van Hooff helemaal in het verkeerde keelgat geschoten. Dat kan; dat mag; ieder zijn mening. Maar om Talis hierdoor in het zelfde rijtje te plaatsen als Vestia uit Rotterdam en Laurentius uit Breda, twee corporaties die het imago van de corporatiesector flink hebben geschaad, gaat me te ver. Ik ben geen commissaris bij Talis; mijn vrouw werkt er ook niet. Maar door zo’n onterechte vergelijking huilde mijn Nijmeegs sociale volkshuisvestelijk hart bittere tranen.
Dit is het archief van augustus 2013
Nimbus
Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 31 augustus 2013Plein 1944
Een bijdrage van Paul van der Heijden, gepubliceerd op 29 augustus 2013Straatnaamspecialist Rob Essers, trouwe volger van NijmegenCentraal, moet zich de afgelopen maanden groen en geel hebben geërgerd. Het nieuwe Plein 1944 nadert zijn voltooiing, maar er zijn maar weinigen die de goede naam gebruiken. De meesten mensen spreken over Plein 44.
Wie de moeite neemt om de uitgebreide site van Rob Essers te bezoeken, komt leuke weetjes tegen. In eerste instantie werd het gat in de stad aangeduid als Centrumplein. Er kwam een heuse, stadsbrede prijsvraag aan te pas om een nieuwe naam te verzinnen voor het plein. Hoewel de naam Titus Brandsmaplein het meest werd genoemd, besliste een wijze jury dat het toch Koning Hendrikplein zou gaan heten, naar Rooms-Koning Hendrik VII. Hendrik was de zoon van keizer Frederik II en voorbestemd als diens opvolger. Hij was ook degene die Nijmegen in 1230 stadsrechten verleende. Naast het al bestaande Keizer Karelplein en Keizer Lodewijkplein was dat historisch gezien een logische zet. In oktober 1950 werd het straatnaambordje feestelijk onthuld. Maar al twee maanden later besliste de gemeenteraad dat de naam veranderd moest worden in Plein 1944, tweede in de prijsvraag. De bedenker van die naam, MULO-scholier Henry Friebel, kreeg daarvoor een setje woordenboeken. Voor de inhuldiging van het nieuwe straatnaambordje op 31 december werd Mariken van Nieumeghen maar weer eens van stal gehaald. De verwijzing naar de oorlog in de naamgeving werd nog verder verlucht door de aanwezigheid van de voltallige Raad van Elf van carnavalsvereniging De Blauwe Schuit.
Nijmegen worstelde ook toen al met zijn geschiedenis.
De herinnering aan de arme Hendrik is bijna helemaal uit Nijmegen verdwenen. Zijn nalatenschap bestaat nu nog slechts uit een naar hem vernoemd, onooglijk binnenplaatsje waar de pislucht je tegemoet komt: de Hendrikhof.
Tijdreis naar de Middeleeuwen
Een bijdrage van Willem Melssen, gepubliceerd op 24 augustus 2013
Gisteravond werd in de Stevenskerk met de traditionele Soirée het startschot gegeven voor het Gebroeders van Limburg festival, dat Nijmegen dit weekend op vurige wijze terug zal voeren naar de Middeleeuwen.
#TweetvandeWeek024: Tijdmachine
Een bijdrage van Rosalie Thomassen, gepubliceerd op 23 augustus 2013Vanaf vanavond staat Nijmegen een weekend lang in ‘t teken van de Middeleeuwen met het @GebrvanLimburg festival! O.a. workshop vuurspuwen :)
— Holland Doc (@HollandDoc) August 23, 2013
Wie aan Nijmegen en evenementen denkt, denkt aan Vierdaagse. En aan Vierdaagsefeesten. En dan nog eens Vierdaagse. En natuurlijk de Vierdaagse. Terecht ook, de Vierdaagse is een prachtevenement. Al heel lang. Maar in een stad van 20 eeuwen oud is er zoveel meer te beleven. Terecht, Nijmegen is een prachtstad.
Dit weekend is een van mijn eigen favorieten op de evenementenkalender weer daar: het Gebroeders van Limburgfestival. Een paar dagen lang wordt Nijmegen bezet door levensechte middeleeuwers. In een stad die de oudste is, maar niet altijd als de oudste voelt, is de historie weer op en top beleefbaar. En dat dankzij tal van vrijwilligers, vrij weinig subsidie, en heel veel enthousiaste hobbyisten. Omdat je ook maar een hobby kunt hebben, niet waar?
Dakloos op de fiets
Een bijdrage van Paul van der Heijden, gepubliceerd op 22 augustus 2013De dak- en thuislozen in Nijmegen zijn superactief. Een paar jaar geleden hebben ze samen met sloppenwijkbewoners uit Brazilië een mooie, aangrijpende speelfilm gemaakt. Ook gaat elk jaar een Nijmeegse delegatie daklozen naar Roemenië. Daar helpen ze mee om voorzieningen te bouwen in een van de armste krottenwijken van het land. Dit jaar trekken ze naar Roemenië op een heel bijzonder manier: per fiets. Ze starten op zondag 1 september om 12.00 uur bij Museum Het Valkhof en fietsen vervolgens helemaal naar Roemenië, bijna 3.000 km. Meer dan een maand later komen ze aan, waarna het eigenlijke klussen nog gaat beginnen.
De daklozen volgen op hun tocht een historische route: de Romeinse limes (rijksgrens). Toevallig voert die vanuit Nijmegen precies naar Roemenië. De Romeinen gebruikten de Rijn en Donau als grensrivier voor hun enorme rijk: die gedeeltes zijn voor de fietsers dus relatief vlak. Maar tussen Bonn en Regensburg loopt de grens over land, dwars over de Duitse heuvelen. De Romeinen bouwden hier een muur met 60 legerplaatsen en 900 wachttorens. Een erg mooie route, maar heel pittig.
Nijmegen mag zich uitermate gelukkig prijzen met dit initiatief. Daklozen worden vaak beschouwd als tweederangs burgers, maar met hun zware tocht gaan ze de komende maand heel veel positieve publiciteit oogsten. Uiteraard is de aandacht vooral gericht op het goede doel in Roemenië, maar onze stad zal daarbij in de publicitaire slipstream worden meegezogen. Ik hoop van ganser harte dat alle Nijmegenaren zich realiseren dat hier iets groots en goeds gaat gebeuren. En o ja, we kunnen het project ook nog steunen door een klein bedrag te sponsoren. Dat kan door bedrijven, maar ook particulier. Meer informatie is te vinden op deze site. Doen!
Links – rechts
Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 17 augustus 2013
Mijn tenen zijn uit de teil koud water gehaald; de sokken moeten weer aan; de komkommer is opgegeten. Langzaam maar zeker zal het gewone Nijmeegse leven zich weer herpakken volgens het bekende stramien: 1e jaars overspoelen de stad en onze volksvertegenwoordigers gaan weer aan de slag. Links en rechts waren met vakantie; de hele lange zomer politieke radiostilte. Henk Beerten neemt volgens de site van de gemeente al een tijdje in zijn eentje de honneurs van het College waar. Veel had hij niet te doen; wat officiële plichtplegingen hier en daar. Niet iets om wakker van te liggen.
RTV Nijmegen
Een bijdrage van Paul van der Heijden, gepubliceerd op 15 augustus 2013Door bezuinigingen van gemeenten dreigen honderd lokale omroepen failliet te gaan, een derde van het totale aantal. Ook RTV Nijmegen zal vroeg of laat in zwaar weer terechtkomen. Nu is de vraag natuurlijk: is dat erg? De uitzendingen van RTV Nijmegen steken schril af bij de ‘echte’ zenders met wie ze moeten concurreren. De afstandsbediening is onverbiddelijk.
Voor een deel ligt dat aan de onkunde van de lokale omroep zelf. Soms is de geïnterviewde wazig in beeld maar de achtergrond haarscherp, soms te donker, soms klopt het geluid niet. Vorige week nog viel Alex Pastoor met zijn kin steeds buiten beeld (zie foto hiernaast). Dat zijn echt klunzige beginnersfouten. Enkele programma’s verdrinken in kneuterigheid, zodat ze bijna weer lachwekkend worden. En het decor van het dagelijkse nieuwsprogramma is werkelijk tenenkrommend.
Van de andere kant is het ook wel erg makkelijk om kritiek te hebben. Een lokale omroep kan en mag je niet vergelijken met de commerciële omroepen. De lokale omroep draait voor het allergrootste gedeelte op vrijwilligers, die allemaal hart voor de zaak hebben en hun stinkende best doen om er iets leuks en interessants van te maken. Dat ze niet geschoold zijn om televisie te maken, kun je ze niet verwijten. Zo beschouwd maakt RTV Nijmegen ondanks de minimale middelen toch aardige programma’s. En de omroep biedt iets dat bij de andere zenders ontbreekt: lokaal nieuws en lokale achtergronden. Alleen al daarom heeft de omroep zijn bestaansrecht bewezen. Wat ik bovendien een bevrijding vind, is dat de meeste programma’s geen haast hebben. Interviews zijn niet teruggesneden tot drie zinnen, maar mogen in alle vrijheid kabbelen. Dat is een ijzersterk voordeel boven de commerciële omroepen. De mensen waar het om gaat, komen veel meer tot hun recht.
Uiteraard kan het allemaal beter bij RTV Nijmegen, maar laten we de lat vooral niet te hoog leggen. En er alles aan doen dat de omroep blijft bestaan.
#TweetvandeWeek024: Herken je brug
Een bijdrage van Rosalie Thomassen, gepubliceerd op 9 augustus 2013Vanaf vandaag @starbucks #Nijmegen @NS_Stations, net vóór de #4daagse, de #citymug !! pic.twitter.com/BBjNIyxaCy
— twan (@tcjvissers) July 13, 2013
De blunder van #Starbucks werd deze week breed uitgemeten in de media. Al op 13 juli lanceerde onwetende businessmanager Twan (uit Groesbeek) de ‘city-mug’ met trots op Twitter. Drie weken lang merkte kennelijk niemand op dat een stukje Arnhem prijkte op deze Nijmeegse mok. Als ik voor een kop koffie + mok 10,50 euro mag afrekenen, zou ik er zelf toch van verwachten dat ik er drie keer wakkerder van werd als met een ‘gewoon’ bakkie koffie elders.
De gemiddelde lezer van NijmegenCentraal is natuurlijk altijd klaarwakker, als het om Nijmegen gaat. Die herkent de Waalbrug onmiddellijk, en verwart deze zeker niet voor een Arnhems exemplaar. Hieronder een vermakelijke puzzel voor u, die u ongetwijfeld nog voor het weekend weet op te lossen.
Welke is de Waalbrug?