Dit is het archief van mei 2014
Duurzaam
Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 23 mei 2014
Afgelopen week nam Jan van der Meer afscheid als wethouder. Ik zal hem missen. Hij heeft meer dan 100 keer inspiratie gegeven voor mijn columns. Jan is volgens eigen zegge zeer publiciteitsgeil, dus hij lustte wel pap van mijn columns. Eén verhaal heeft hij niet in zijn map persoonlijke successen zitten. Dat verhaal heb ik in 2011 uitgesproken zonder Jan hiervan in kennis te stellen. Een fictief verhaal over de Olympische Spelen, die in 2012 in Nijmegen gehouden zouden worden. Het waren de meest duurzame en klimaatneutrale Olympische Spelen ooit. Dankzij Jan van der Meer. Dit verhaal moet in de openbaarheid komen. Het niet publiceren zou Jan van der Meer te kort doen. Dat zou onterecht zijn. Bij deze is dit ook weer recht gezet. We gaan terug naar het Nijmegen van 2011.
DROEFENIS OM BRONS
Een bijdrage van Mark Enneken, gepubliceerd op 22 mei 2014Een van de verachtelijkste gevolgen van de zondeval betreft grafroof en sinds kort voel ik dat ook aan den lijve, al is het in de derde graad.
De Landstichting is sinds vorige week minder heilig.
Op haar graf stond een borstbeeldje met de broze bronzen ogen van een vrouw die te jong aan het leven ontrukt werd maar hier verstild voortleefde dankzij haar man, een kunstenaar die haar vereeuwigde, maar wat is eeuwig?
Op het Valkhof stond vanaf 1833 een joyeus beeld van Flora, gemaakt door de beroemde Jan Baptist Xavery, maar tijdens de oorlog is het verdonkeremaand.
Een vorm van kunstroof waarvan de gemeente nooit veel werk maakte, dus sta ik niet te kijken als deze godin van de lente nu floreert in de achtertuin van een achterkleinkind van de een of andere Oberfeldwebel die hier eertijds bunkers meende te moeten bouwen omdat er bevrijders op komst waren.
Ooit triomfeerden heiligen onder de gotische gewelven van de Stevenskerk, maar omdat niet iederen dat kon waarderen ging vrijwel alles in de beeldenstorm ten onder.
Zelfs een relikt als de arm van de martelaar Stephanus zelf werd niet ontzien.
Grafroof is van alle tijden, verduistering onuitroeibaar.
Het is dat de stad in Ben van Hees een solide huismeester gevonden heeft, anders hadden we die Marie-Adolf fontein, beter bekend als het Quackmonument en nog beter als de fallus bij Kolping, moeten ontberen en had Christus Koning in oost zonder spits gezeten.
Nijmegen let op Uw zaak.
Er stond jaren geleden zo’n bevallige kunstvitrine als sierraad op de Waalkade te verwijzen naar hetgeen het museum zoals te bieden heeft, maar meer dan vier bouten resteren niet.
De stad telt nogal wat littekens die bronsrovers achterlieten waardoor de gemeente gedwongen werd om met kostbare kunstgrepen te voorkomen dat onverlaten met Mariken, Karel en Traianus aan de haal kunnen gaan.
Voor de begraafplaats Landstichting komt dat dertig kunstwerken te laat.
Laatste rustplaatsen werden geschonden en voor een ordinaire grijpstuiver beroofd van bronzen bezieling, terwijl twintig nog resterende aandenkens noodgedwongen het grafveld moesten ruimen.
Een paar weken geleden overleed de man die dat beeldje van zijn geliefde maakte en werd bij haar begraven.
In menig opzicht was hij mijn inspirator en daarom neem ik hier, met bezwaard gemoed, het woord om een hartgrondige verwensing uit spreken, wetend dat hij slechts lang en diep gezucht zou hebben.
Het is verachtelijk rapaille, tuig, schorriemorrie.
Zo, dat is eruit.
Mark Enneken
Swingen
Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 17 mei 2014
“Nijmegen gaat weer swingen.” Aldus een levensgrote kop in de Volkskrant van gisteren. Daaronder een foto met een vrolijk lachende dame in Hatert. Het is dat ze zon al uitbundig aan het schijnen was, anders zou die spontaan achter de wolken tevoorschijn zijn gekomen van zoveel optimisme. De inhoud van het artikel deed er in feite niet meer toe. De boodschap was duidelijk. Het kan dan wel op veel plaatsen in de wereld zwaar klote zijn, dat geldt niet voor Nijmegen. Voor het Zwitserleven gevoel moet je in Nijmegen zijn en nergens anders.
GOFFERTSTADION IN DE OPRUIMING
Een bijdrage van Mark Enneken, gepubliceerd op 15 mei 2014GOFFERTSTADION IN DE OPRUIMING
De inkt van de lokale regeringsverklaring was nog niet droog of de geldslurpende krachten van het plaatselijke voetbalbedrijf besloten in opperste lamlendigheid een stap terug te doen.
Degradatie als smet op de net geproclameerde citymarketing.
En dat terwijl het nieuwe stadsbestuur toch eendrachtig had laten weten dat “NEC van grote betekenis voor de stad is”.
Nou is de universiteit dat ook, maar daar hoor je ze niet over, waarschijnlijk uit pissigheid omdat de alma mater met de merknaam Radboud meent te kunnen volstaan, terwijl NEC de Nijmeegse stadskleuren rood en zwart koestert.
Het waren Nimweegse jungskes die in de Benedenstad de basis voor de voetbalclub legden, lang voordat enkele kapitalisten voor suikeroom gingen spelen in de hoop nog eens ooit driedelig op het pluche van de ereloge in Barcelona, Manchester of Bayern met champagne te kunnen klinken.
Jammer dan: Het wordt een pijpje Jupiler op de houten banken in het clubhuis van een provinciale dwarsstraat.
En dat terwijl wij hier met een stadion zitten dat ooit de “bloedkuul” werd genoemd, maar intussen wel is opgetut met uiterst comfortabele opvangplekken waar het netwerken belangrijker is dan een partijtje voetbal van spelers die even weinig met Nijmegen gemeen hebben als Keizer Karel eertijds met De Vereeniging.
En uitgerekend nu laat het nieuwe college van BenW weten die Goffert te willen verkopen, terwijl de marktwaarde sinds zondag het nulpunt nadert of hebben we hier te maken met een handigheidje uit de kapitalistische toverdoos waarvoor degradatie noodzakelijk was?
Sinds zelfs het volkse Kolpinghuis als voormalige Gezellenvereniging speelbal van het grote geld geworden is, sta ik nergens meer van te kijken.
En we waren gewaarschuwd,
Dat stadion is meermaals onderwerp van gemeentelijk handjeklap geweest en toen enkele jaren geleden twee miljoen naar NEC zou gaan omdat ze afzagen van aankoop van een trainingscomplex haakte ik definitief af.
Zoals die ware aanhangers zondag afhaakten in het stadionvak waar het rood, zwart en groen over de wangen biggelden toen de afgang zich aftekende. Zelden balde zich zoveel ongeloof en aangrijpende ontgoocheling samen.
“Dit zijn onze jungskes niet meer.”
Toch zitten ze straks weer vooraan in een stadion dat voor een leuk prijsje verkocht is om behalve betaald voetbal ook de tweewekelijkse hangplek voor lokaal establishment veilig te stellen.
Citymarketing, zeggen ze dan.
Mark Enneken
Doornroosje
Een bijdrage van Maerten Prins, gepubliceerd op 13 mei 2014Op 1 oktober 2014 zal het nieuwe gebouw van poppodium Doornroosje aan het Stationsplein openen. Afgelopen zondag liet directeur Toine Tax alvast een voorproefje zien. Het is een schitterend gebouw. Mooi, gekleurd, modern, strak, nieuw. Maar nog niet af. Nog slapend. In afwachting van de kus van een prins.
de grote rode zaal
de kleine paarse zaal
ingang van de rode zaal
Plus
Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 10 mei 2014
Geen Havanna 3. Links Plus is de kwalificatie die de nieuwe coalitie zich zelf heeft toegedicht. Hoe kan het ook anders met de Verenigde Senioren Partij als gedoogpartner. De leden van die partij zijn vermoedelijk allemaal geabonneerd op de Plus, dus zo gek is het Leitmotiv nog niet. En voor Michel Hulskorte is het natuurlijk helemaal een plus aan zijn politieke carrière om als 77 – jarige nog opperhoofd van de gedogers te kunnen zijn. Zo’n mooi politiek toetje pakt niemand hem meer af. Dat toetje geldt overigens voor Ben van Hees ook. Ben mag blij zijn, dat hij niet meer bij D’66 zit. Dan had hij nu nog steeds met lege wethoudershanden gestaan. De Nijmeegse Fractie kan ik niet echt links noemen. Volgens de wetten van de logica moet Ben dus onder de plus geschaard worden. Ik ga hier echter niet verkondigen, dat Ben langzaam maar zeker ook tot de Pluscategorie gaat behoren. Ben en ik zijn van dezelfde leeftijd; ik moet dus uitkijken wat ik zeg.
ADELAAR ALS GEBRADEN HAAN
Een bijdrage van Mark Enneken, gepubliceerd op 8 mei 2014Vanaf de dag ik als Nimwegenaor uit de kast kwam intrigeert mij de aanwezigheid van een haan op de Stevenstoren, toch een uithangbord van deze stad.
Waarom draait daar bijvoorbeeld geen kameleon om aan geven welke wind er waait want als er iets onregelmatig van richting verschiet dan is het de stad wel.
Zo was Nijmegen Romeins, Karolingisch, Frans, opstandig, koloniaal, rooms, Cubaans en nog veel meer, maar nooit haantje de voorste, gelijk NEC het afgelopen seizoen liet zien en nu probeert goed te maken.
Natuurlijk, die haan danken we aan gereformeerden die in het kukelende beest de wederopstanding van den Here menen te ontwaren, maar dankzij Napoleon is de Stevenstoren stedelijk bezit.
Daarenboven is de toren het hoogste doel voor lieden die desnoods willen “kruupen” om die troetel te horen slaan en daarom zou ik die haan willen vervangen door de fiere tweekoppige adelaar uit het stadswapen want zelfs op de toren van het stadhuis staat slechts een griffioen die niemand iets zegt.
Maar helaas, het denkbeeld sprak de SP niet aan en daarom viel ik in de open armen van de lokale politiek die er alles aan doet om van Nijmegen iets anders te maken dan Arnhem, hetgeen mij ten zeerste vertedert.
Citymarketing, noemen ze dat.
Ze verhieven de adelaar zelfs tot kroonjuweel in hun strijd om de gunst van de oprechte Nimweegse kiezer en verdomd, ze haalden er twee zetels mee.
Groot was dan ook de schrik toen die lokale club plots met links ging flikflooien en de vraag rees wat Nijmegen op Havanna zou kunnen veroveren om geloofwaardig te zijn.
Hees, zo bleek, en dat schept onmiddellijk vertrouwen. Ook de Fransen kwamen eind achtiende eeuw vanuit die hoek binnenvallen en binnen de kortste keren was de Stevenstoren onteigend.
Dus grote kans dat die adelaar er komt.
Bovendien: Laat die Van Hees maar schuiven en dat deed hij dan ook. Als taaie braadhaan schoof de zelf benoemde stamhouder van het ware Nijmeegse gedachtengoed net zolang van de ene partij naar de andere tot hij uiteindelijk wethouder kon worden in een links nest waarvoor hij weliswaar wat adelijke veren moest laten maar intussen wel zijn binnenstedelijke pretpakket binnenhaalde, al is maar om Havanna even te verhullen.
Op rekening van de bezittende klasse en de toekomst, maar alà, voor wat hoort wat.
Verraad, verraad, zo galmt het bovenop de Stevenstoren die binnenkort niet voor niets in de steigers wordt gezet. De haan wordt rood geverfd en gaat driemaal nivellering kraaien zoals de SP dat van onderop graag hoort.
En die adelaar dan?
Ach, het gaat maar om een windvaantje met een januskop.
En?
Mark Enneken
