Een inwoner uit Beuningen heeft last van de kerkklok bij hem in de buurt. Hij wordt ’s morgens te vroeg wakker van de klok en hij vindt al dat gebeier niet meer van deze tijd. Als de pastoor zo nodig de mensen wil waarschuwen dat de mis begint, dan moet hij maar een sms – je sturen. Ook pastoors moeten met hun tijd mee gaan. Daarom stapt hij naar de rechter met het verzoek dat onnodige gebeier ogenblikkelijk te stoppen. Weg met die klok.
Dit is het archief van 2015
Pseudopastoor
Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 16 juli 2015
Vitessezebra
Een bijdrage van Jac. Splinter, gepubliceerd op 13 juli 2015
Over dit setje tijdelijke verkeersingrepen is nagedacht. Alleen niet lang genoeg heb ik het idee.
Het is toch echt handiger om als je maatregelen neemt de zaak van álle kanten te bekijken en door te denken. Probeer maar eens vanaf de Hezelstraat de Kronenburgersingel op te rijden… Ik heb het even voor u bij elkaar gezet. Hoe had U het opgelost?
Indifferent
Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 27 juni 2015
Afgelopen week werd de 2e tussenrapportage openbaar, die een verkenner heeft geschreven over de financiële perikelen tussen NEC en de gemeente. Omdat een dreigend wolkendek zorgde voor een paar uur uitstel van een geplande fietstocht met mijn vrouw heb ik die tussenrapportage op de site van de gemeente gelezen. De zon ging er niet van schijnen. Niet letterlijk en figuurlijk al helemaal niet. Toch heb ik er van gesmuld. De rapportage laat op een prachtige manier zien, dat betaald voetbal en politiek twee totaal verschillende werelden zijn. In de terminologie van de verkenner: gemeente en NEC staan indifferent ten opzichte van elkaar. Volgens van Dale: onverschillig of neutraal. Juist.
Helderziende
Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 12 juni 2015
Vanmorgen geloofde ik mijn ogen niet toen ik de voorpagina van de Gelderlander zag. Wie werkeloos is kan op kosten van het UWV een opleiding tot helderziende volgen. Met deze cursus leert men in een glazen bol kijken, waardoor men omgeschoold wordt tot spiritueel belconsulent of gediplomeerd tarot –en engelenkaartenlegger. De cursus kost 1000 euro per persoon; het UWV betaalt de rekening en daarna heb je bijna zeker een baangarantie als gediplomeerd helderziende. Aanvankelijk dacht ik dat ik naar de rubriek De Speld in de Volkskrant zat te kijken. Maar het was echt op de voorpagina van de Gelderlander, dus moet het wel waar zijn. Wat een fantastisch land hebben we toch waarin dit allemaal mogelijk is.
Nietjes
Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 6 juni 2015Vanmiddag heb ik tijdens een signeersessie van mijn boek Uitgesproken onderstaande column uitgesproken.
De Gelderlander heeft twee weken geleden veranderingen in de opmaak doorgevoerd. Ook een krant moet op gezette tijden iets aan het uiterlijk doen. Niet dat de lezers er om gevraagd hadden. Zij willen gewoon een krant met lezenswaardige zaken, die ’s morgens vooral op tijd op de mat moet liggen. Veel meer eisen hebben ze niet. Een paar dagen na de nieuwe opmaak werd door de redactie van de Gelderlander via internet de vraag gesteld wat men er van vond. Wat was met stip de grootste klacht over de verandering? De vernieuwde Gelderlander heeft geen nietjes meer, waardoor de krant te snel uit elkaar valt. Geen nietjes. Dieper kun je als krant schijnbaar niet zinken.
Pech
Een bijdrage van Vincent Cantrijn, gepubliceerd op 6 juni 2015Afgelopen donderdag heb ik tijdens de Benefietavond voor de Weekendschool onderstaande column uitgesproken.
Je zult maar als kind de pech hebben om op te groeien in een situatie waarin leuke en interessante dingen als minder belangrijk beschouwd worden. Dat je daar niet aan mag mee doen, terwijl je dat heel graag zou willen. Dan loop je een achterstand op met verschillende vaardigheden. Ik spreek uit eigen ervaring. Omdat ik op de lagere school goed kon leren mocht ik misdienaar worden. Daarnaast moest ik ook nog gaan zingen in het jongenskoor in de kerk. Nou; daar was ik mooi klaar mee. Niks geen verkennerij met spannende dingen. Zingen in het koor en braaf kijken als misdienaar. Dat had ik weer. Dat ik daardoor hele stukken Latijn nog steeds moeiteloos uit mijn hoofd kan zingen schiet niet hard op bij het oplossen van technische probleempjes tijdens trekkings in de wildernis met vrienden. Aanleren van deze vaardigheden was in mijn jeugd niet belangrijk. Dapper draag ik mijn lot als ik weer moet horen: “Dat? Dat kan Vincent niet!”