Dat was me even een opmerkelijk bericht in de krant afgelopen week. De Feeks gaat sluiten. Het is geen nieuws, waarbij alle alarmbellen gaan rinkelen omdat dit een teken is dat het met de economie zo slecht gaat. Verre van dat. Er sluiten wel meer zaken in de stad om de meest uiteenlopende redenen. Maar de Feeks? Dat is toch een zaak met historische waarde. Niet voor niets komt de Feeks prominent in beeld in de nu lopende tentoonstelling in het Valkhofmuseum over de roerige jaren zeventig in Nijmegen; oftewel de tien krejatieve aksiejaren. Maar ja; “the times they are a changin” werd toen al gezongen. Het geldt nog steeds.

Er waren zelfs drie de Feeksen in Nijmegen: een caf?, een boekhandel en een documentatiecentrum. Alle drie uitingen van het radicale feminisme uit die periode. Net zoals de Dolle Mina’s en de Rooie Vrouwen van de PvdA. En de Vrouwenschool natuurlijk. Op de plaats in de Gerard Noodtstraat, waar nu een flatgebouw van Talis staat met geparkeerde auto’s op het dak, stond voorheen een door vrouwen gekraakt schoolgebouw. Vandaar de Vrouwenschool als geuzennaam. Het pand was eigendom van de gemeente, maar de vrouwelijke krakers werden gedoogd. Jarenlang. Het gebouw zat barstensvol vrouwen, die er woonden en werkten. Ateliers, werkplaatsen, cr?ches, woonruimtes. Een heel scala aan activiteiten zat hier onder ??n vrouwelijk dak. Maar net zoals bij veel krakersbolwerken moesten de vrouwen eruit. De gemeente wilde de grond namelijk voor woningbouw inzetten. Ik werkte toen nog bij de gemeente Nijmegen en werd met een mannelijke collega naar de Vrouwenschool gestuurd om te onderhandelen. Dat had heel wat voeten in de aarde, want zo vaak kwamen er geen mannen over de vloer. Maar goed, we kregen uiteindelijk een rondleiding door het gebouw. Onder in de kelder zat een werkplaats voor het repareren van fietsen. Om het ijs een beetje te breken zei mijn collega: “Zo principieel zijn jullie nu ook weer niet. Ik zie hier gewoon herenfietsen staan”. Geintje. Moest kunnen. De vrouwen kregen uiteindelijk een prachtig nieuw onderkomen in een klooster aan de Dominicanenstraat, waar ze nog steeds wonen en werken. Legaal en met veel plezier.
De vrouwenstrijd heeft ontegenzeggelijk vruchten opgeleverd. De radicale randjes zijn er af. Vandaar dat het misschien wel logisch is, dat er van de drie Feeksen nog maar ??ntje over is. Op dezelfde dag stond echter in de krant, dat de Drie Gezusters misschien ook moeten sluiten. Geen drie De Feeksen meer; geen Drie Gezusters meer. Het moet niet gekker worden. Vrouwen van Nijmegen; terug op de barricaden!

Dit artikel werd gepubliceerd door Vincent Cantrijn op 15 september 2007 om 07:46 uur in de categorie Geschiedenis. Reacties kunnen gevolgd worden via RSS 2.0. Je kunt op dit artikel niet reageren.