Vandaag was de uitreiking van de Award Maatschappelijke Meerwaarde in de Lindenberg. Ik heb daar onderstaande column uitgesproken.
In Nijmegen zijn tal van prijzen of onderscheidingen te winnen. Voor uitblinkers op cultureel, sportief, educatief of wat voor gebied dan ook, doen we hier niet zo krenterig. De prijzen variëren van de Nijmegnaar van het Jaar via de Karel de Grote prijs, de Ien Dales prijs, de Sportprijs en de Zilveren Waalbrug naar ludieke prijzen als het Blauwe Steentje, de Bronzen Pinoccio en de Veurtse Dweil. Ik ben zelf jurylid geweest voor de uitreiking van de Bronzen Kloten. Ik vond dat wel chique staan op mijn cv. Die trofee ging niet naar de persoon die de boel in Nijmegen flink had verkloot. Nee; er zat een positieve lading aan. Geheel in stijl van het puur Nijmeegse lied van de Doe Maar Watjes: “Jij bint mien stad; want jij hebt kloten”. En zo is het maar net. De Bronzen Kloten zijn nooit uitgereikt. Niemand wilde die prijs schijnbaar hebben. Dat is jammer. Wellicht dat de naam verkeerde associaties opriep. Wie weet. Maar verander het woord kloten in ballen, dan klinkt het al weer heel anders. Want zonder ballen voor de stad ziet de stad er een stuk minder uit. Vanuit deze optiek vind ik de Award voor de Maatschappelijk Meerwaarde een waardige vervanging van de nooit uitgereikte Bronzen Kloten. Betrokkenheid van het bedrijfsleven bij de maatschappij, zich uitend in samenwerkingsprojecten met maatschappelijke organisaties, past naadloos in de door het Kabinet zo gewenste participatiemaatschappij. Niet alleen denken aan het economisch bedrijfsbelang. Nee; maatschappelijke ballen tonen. Alleen dat al is een Award waard.
De laatste dagen is er commotie ontstaan in Nijmegen, omdat het Economisch Collectief Nijmegen in de Gelderlander verklaarde zich zorgen te maken over de mogelijke rentree van een linkse coalitie in de stad. Dat hebben ze geweten. De reacties op internet vlogen me om de oren. De Nijmeegse SP-leider Hans van Hooft reageerde laconiek. „Het ECN heeft VVD gestemd, de rest van de bevolking niet, dat is democratie. Dus: niet zeuren, maar aanpakken.” Ik ben het niet vaak eens met Hans van Hooft. Deze keer wel. Waarom zeuren? Of in Algemeen Beschaafd Nijmeegs: waarom nuilen? Dat is nergens voor nodig. Gewoon uitgaan van de eigen kracht en doorzetten waar je mee bezig bent. Je hebt niet voor alles de gemeente nodig. In 2002 werd Lenie Scholten van Groen Links wethouder van Economische Zaken. De economische rapen waren gaar. Het Nijmeegs bedrijfsleven zou linea recta de afgrond in gaan. Dat is niet gebeurd. En toen Hannie Kunst van de PvdA in 2006 de portefeuille economische zaken kreeg ging ze ogenblikkelijk laagdrempelig spreekuur houden in café Samson. Dat zie ik Hayke Veldman nog niet doen.
Dus geen genuil. Pak de kansen, die een mogelijke SP – wethouder van Economische Zaken voor u in petto heeft. Ik las op internet een artikel waarin verklaard wordt dat Stadslandbouw maatschappelijke meerwaarde oplevert, zoals een gezonder leefpatroon van vrijwilligers en het verbeteren van het woongenot. Ik zou dit niet kunnen verzinnen, maar hier liggen kansen voor startende bedrijven om tomaten te gaan verbouwen op het terrein van de Honig. Krijgen ze volgend jaar uit handen van de SP – wethouder van Economische Zaken de hoogste onderscheiding die de SP kent: de Gouden Tomaat. Een soort socialistische bronzen kloten. Wie wil die niet hebben? Zet hem op!
Ik zie grote mogelijkheden: Tomatensoep met ballen, afkomstig van het Honigterrein.